Η μέτρηση του οξυγόνου του αίματος μέχρι πριν από μερικά χρόνια γινόταν μόνο με λήψη αρτηριακού αίματος, πράξη επώδυνη για τον ασθενή και τεχνικά δύσκολη (απαιτείται αναλυτής αερίων).
Τα οξύμετρα έκαναν εύκολη τη μέτρηση του οξυγόνου των ασθενών μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα χωρίς τη λήψη αίματος.
Έτσι, ο γιατρός διαθέτει άμεσα δεδομένα για τη σημαντικότερη λειτουργία του αναπνευστικού συστήματος, που είναι η οξυγόνωση του αίματος.
Τα σύγχρονα οξύμετρα καθιστούν εφικτή την
- οξυμετρία στην ηρεμία
- οξυμετρία στην κόπωση (μέτρηση κατά την κόπωση, όταν ο οργανισμός έχει αυξημένες ανάγκες οξυγόνου)
- νυχτερινή οξυμετρία (αρχικός έλεγχος σε ασθενείς με πιθανή άπνοια στον ύπνο ή υπογυγοναιμία μόνο κατά τη νύχτα)